Η μεταπολεμική εποχή, εποχή που μεγαλώσαμε, είχε δύο κυρίαρχα στοιχεία για τα παιδιά. Την ύπαρξη πολλών ανοιχτών χώρων, τις αλάνες, όπως τις αποκαλούσαμε, και το όνειρο όλων μας να αποκτήσουμε ένα ποδήλατο και να περιφερόμαστε μ΄ αυτό στους άδειους από αυτοκίνητα δρόμους και τις αλάνες της πόλης. Και στις μεν αλάνες το ποδόσφαιρο και οι ομάδες που δημιουργούσε κάθε γειτονιά, είχε τον πρώτο λόγο, για τα ποδήλατα όμως τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, καθ΄ όσον δεν αρκούσε μία μπάλα, αλλά χρειαζότανε χρήματα πολλά μεν για την απόκτησή ιδιόκτητου, ή να διαθέτουμε όλο το «χαρτζιλίκι» μας για την ενοικίαση για κάποιες ώρες ενός από τα 2-3 ποδηλατάδικα της πόλης που τα νοίκιαζαν με την ώρα. Στις αλάνες, η μάζωξη της τσακαλοπαρέας της γειτονιάς, η ύπαρξη μιας μπάλας ποδοσφαίρου, η ανεύρεση ενός ονόματος κοινής αποδοχής από τις διάσημες ποδοσφαιρικές ομάδες της εποχής και η πρόσκληση – πρόκληση της «αντίπαλης» ομάδας της άλλης γειτονιάς για τον αγώνα της επικράτησης ήταν εύκολη υπόθεση και έτσι το τοπικό πρωτάθλημα μεταξύ των ομάδων των γειτονιών ξεκινούσε. Ονόματα, όπως «Ρεάλ», «Μπαρτσελόνα», «Κεραυνός», «Αστραπή» και άλλα ήταν μερικά από αυτά που είχαν επιλεγεί από τις ομάδες των πιτσιρικάδων στις διάφορες γειτονιές της πόλης μας την δεκαετία του 1950 και 1960 {…}. Το όνειρο κάθε παιδιού την μεταπολεμική περίοδο ήταν να αποκτήσει ένα δικό του ποδήλατο. Αυτό μας το περιγράφει θαυμάσια ο Γιώργος Ψύλλας στο έργο του «Οδός Αίνου Αλεξανδρούπολη, αξέχαστα χρόνια», όπου με γλαφυρό τρόπο αναφέρει: «…Μου το΄ χε πάρει δώρο ο μακαρίτης ο πατέρας μου με το που πέρασα τις εξετάσεις στο Γυμνάσιο. Μάρκα «Φλάντρια»! Χρώμα μελένιο με πιτσιλιές στ΄ ανάλαφρο κίτρινο. Κουδούνι φουσκωτό μ΄ ένα ήχο προς το προκλητικό. Φανάρι νικελένιο που κάρφωνε τη νύχτα το φως του στα εκατό μέτρα. Σέλα με σούστες, τεμπέλικη. Και πίσω, μια σχάρα να την αράζω όρθια. Το πλαγιαστό δεν της πήγαινε μιας τέτοιας ποδηλατάρας. Εγώ κι αυτό! Μόνο στον ύπνο χωρίζαμε. Όμως, τα όνειρα τα κάναμε μαζί. Μαζί παίρναμε τις επικίνδυνες στροφές τους. Τις ανηφόρες της εφηβείας. Τις κατηφόρες της απειρίας. Όλα τα κάναμε μαζί….» {…}.
- Από το υπό έκδοση βιβλίο : ΄΄ Η Αλεξανδρούπολη της αλάνας και της παρέας (1920-1974). Προφορικές αφηγήσεις και μαρτυρίες ζωής ΄’, του Παπαπαντελή Νικήτα, εκπαιδευτικού Φυσικής Αγωγής. Πηγή των στοιχείων αυτών: Ορδουμποζάνης Θ. (2020), Νομικός, Ιστορικός -Μελετητής
